دیزل

دیزل و نفت حرارتی (Heating Oil -HO) و دیزل در واقع یک ماده هستند اما تفاوت هایی در مشخصات فنی آنها به لحاظ کاربرد در موتورهای دیزلی و صنعتی و موتورهای گرمایشی وجود دارد؛ حتی می توان گازوئیل کشتی را نیز در همین راستا تعریف کرد. این سوخت برای اولین بار توسط مخترع آلمانی به اسم دیزل معرفی شد که در بعضی منابع با همین اسم نامیده می شود. که از پالایش نفت خام به دست می آمده و به لحاظ مصرف در وسایط نقلیه بعد از بنزین دومین جایگاه را به خود اختصاص داده است. این سوخت در مقایسه با پطرول ارزانتر و ایمن تر است و دارای چگالی انرژی بالاتری هم می باشد. البته عدد ستان آن نسبت به سوختهای دیگر مورد استفاده در موتورهای CI کمتر است.
کنترل انتشار آلاینده ها در مورد دیزل هم مانند پطرول موجب شده، که از دیزل با فرمول بندی جدید استفاده کنند. برای این کار محتوای گوگرد موجود در سوخت را کاهش می دهند، که  در نتیجه آن دیزل بسیار کم گوگرد گونه استاندارد برای تعریف دیزل می‌باشد.

محدوده هایدروکاربنهای دیزل بین C14-C20 و حتی C25 با دامنه نقطه جوش ۳۸۵-۲۵۰ درجه سانتیگراد می‌باشد. نفت گاز عمدتاً از سه گروه پارافینیک ، نفتنیک و آروماتیک تشکیل شده ، دارای حداقل نقطه اشتعال ۵۴ °C و ماکزیمم نقطه ریزش ۰ °C می‌باشد.

دانسیته آن در دمای ۱۵٫۶ °C برابر با ۸۲۰-۸۶۰kg/m3 می‌باشد. مهمترین مشخصه آن عدد ستـان است که باید بیشـتر از ۵۰ باشد تا موتور نرم و بی صدا کار کند.